BADANIA HOMEOPATII – 11/12
11 część serii publikacji Roberta Medhursta, dotyczących Naukowych Badań Homeopatii.
Wszyscy, którzy przyglądają się mediom w postaci popularnej prasy, czy też dzienników naukowych, mogli zauważyć regularnie powtarzające się opinie na temat braku dowodów na efektywność homeopatii. Dla wszystkich osób praktykujących wyłącznie homeopatię lub wykorzystujących ją w jakimś stopniu w swojej praktyce, staje się to coraz poważniejszym problemem. W Europie, a w Wielkiej Brytanii szczególnie, gdzie do tej opinii wydaje się przywiązywać jeszcze większe znaczenie, niezależni specjaliści, profesjonalni homeopaci, lekarze, lekarze weterynarii i inne osoby wykorzystujące homeopatię w swoich praktykach, jak również szpitale Krajowej Służby Zdrowia, które stosują leki homeopatyczne, pozostają napiętnowane przez to błędne wyobrażenie. Oprócz dostarczania klientom efektywnych homeopatycznych rozwiązań na ich dolegliwości i zachęcania ich do rozgłaszania korzyści płynących z homeopatii, jednym z najlepszych sposobów walki z mitem braku istnienia dowodów na skuteczność medycyny homeopatycznej, jest podnoszenie poziomu świadomości na temat bogatego już zbioru dobrej jakości dowodów klinicznych potwierdzających jej efektywność. Poprzednie wydania tego dziennika zawierały streszczenia niektórych godnych uwagi badań naukowych, dotyczących homeopatii. W tym wydaniu zamieszczam kolejne badania, dzięki którym będziecie mogli pozostać na bieżąco z tą tematyką.
Zapewne zauważycie w opisach badań zamieszczonych poniżej, że w wielu dowodach wykorzystano zwierzęta jako model dla prób klinicznych i być może niektórzy z was będą uważać, że zamieszczanie wyników takich badań, nadaje im niezasłużoną wiarygodność. Taka sytuacja może mieć miejsce, jednak należy pamiętać wtedy o powyższych zastrzeżeniach, kiedy tego typu przykłady się pojawiają. Dodatkowo, wszystkie zamieszczone badania zostały przeprowadzone pod kontrolą odpowiednich komitetów etyki wobec zwierząt, a ich nadrzędnym celem jest stworzenie terapeutycznych sposobów działania, mających na celu zredukowanie śmiertelności wśród ludzi.
Badania na Ludziach
1. Derasse M, Klein P, Weiser M. Skutki działania złożonych leków homeopatycznych, w porównaniu z acetaminofenem w leczeniu symptomatycznym ostrych infekcji gorączkowych u dzieci: badanie obserwacyjne. Explore (NY). 2005 Styczeń;1(1):33-9. W tym nierandomizowanym badaniu obserwacyjnym, przeprowadzonym w 38 belgijskich klinikach, 198 dzieci cierpiących z powodu ostrych infekcji gorączkowych zostało przebadane w kierunku reakcji na zastosowanie acetaminofenu lub zamiennie, kombinacji leków homeopatycznych (Heel Viburcol). Poddano ocenie objawy choroby, takie jak gorączka, skurcze, problemy ze snem, płacz oraz trudności w jedzeniu i piciu, wobec zastosowanych leków. Po przeanalizowaniu wszystkich rezultatów stwierdzono, że homeopatyczna kombinacja okazała się równie skuteczna, jak acetaminofen. W próbie oceniano również tolerancję na podane leki i pod tym względem homeopatyczna kombinacja przewyższała acetaminofen.
2. Witt C, Keil T, Selim D, Roll S, Vance W, Wegscheider K, Willich SN. Wyniki i koszty homeopatycznych oraz konwencjonalnych sposobów leczenia: porównawcze badanie kohortowe u pacjentów z chorobami przewlekłymi. Complement Ther Med. 2005 Czerwiec;13(2):79-86. W tym badaniu kohortowym, wykonanym w Niemczech, zbadano wyniki leczenia homeopatycznego, porównanego z ortodoksyjną praktyką medyczną, u 493 pacjentów cierpiących na różnorodne schorzenia przewlekłe, wśród których znalazły się bóle głowy, bóle lędźwiowe, bezsenność, depresja, astma oskrzelowa, atopowe zapalenie skóry i alergiczny nieżyt nosa. Ocena stanu pacjentów, przeprowadzona po 6 i 12 miesiącach od rozpoczęcia leczenia, wykazała, że homeopatia zapewniła lepszą poprawę stanu pacjentów, niż ortodoksyjna interwencja medyczna. Różnicę tę jednak łatwiej dało się zauważyć u dzieci niż u dorosłych. Pod względem kosztów każdego z typów terapii, badanie wykazało zbliżone wartości.
3. Robinson T. Skuteczność leczenia homeopatycznego w praktyce ogólnej, Narodowej Służby Zdrowia. Homeopathy. 2006 Styczeń;95 (1):9-14. Badanie zaprojektowano w celu oceny efektywności homeopatii wykorzystywanej w klinice praktyki ogólnej, gdzie przyjęty jest średni czas 10 minut na każdą konsultację. W tym celu, przeanalizowano 5331 dokumentacji leczenia pacjentów, zebranych z okresu 12 miesięcy, w jednej z klinik praktyki ogólnej, a akta opisujące konsultacje, podczas których przepisane były leki homeopatyczne, zostały wybrane do szczegółowej analizy. W wyniku tego uzyskano liczbę 489 konsultacji, zakończonych przepisaniem leków homeopatycznych. Spośród przeanalizowanych przypadków, 78% pacjentów pozytywnie zareagowało na terapię homeopatyczną, u 19% nie stwierdzono efektów, a 3% pacjentów zareagowało na leczenie negatywnie.
Badania na Zwierzętach
1. Biswas SJ, Pathak S, Bhattacharjee N, Das JK, Khuda-Bukhsh AR. Efektywność potencjonowanego leku homeopatycznego, Carcinosin 200, podawanego samodzielnie oraz w kombinacji z innym lekiem, Chelidonium 200, w leczeniu hepatokarcynogenezy zaindukowanej przez p-dimetyloaminoazobenzenu myszy. J Altern Complement Med. 2005 Październik;11(5):839-54. Myszom cierpiącym na raka wątroby, podawano preparat homeopatyczny Carcinosin 200C lub kombinację Carcinosin 200C i Chelidonium 200C przez okres 120 dni, a zdolność tych preparatów do poprawy stanu zwierząt, została porównana do wpływu potencjonowanego alkoholu, podawanego przez ten sam okres czasu. Po przeanalizowaniu wyników, okazało się, że obydwa te preparaty homeopatyczne wykazały właściwości powstrzymujące rozwój raka. Dodatkowo, obydwa okazały się efektywne w ochronie przed rozwojem kolejnych stadiów hepatokarcynogenezy, a szczególnie efektywna w tym zakresie okazała się kombinacja 2 homeopatycznych leków.
2. Pathak S, Kumar Das J, Jyoti Biswas S, Khuda-Bukhsh AR. Potencjał ochronny potencjonowanego leku homeopatycznego, Lycopodium-30, w leczeniu hepatokarcynogenezy zaindukowanej barwnikiem azowym u myszy. Mol Cell Biochem. 2006 Kwiecień;285(1-2):121-31. Naukowcy wykorzystali w tym badaniu, przeprowadzonym na Uniwersytecie w Kalyani, w Bengalu Zachodnim w Indiach, 210 myszy, w celu oceny efektu ochronnego, preparatu Lycopodium 30C, przed karcynogennymi efektami p-dimetylowego amino azo benzenu oraz fenobarbitalu. Kiedy poddano ocenie aberracje chromosomowe oraz różne parametry morfologiczne i biochemiczne, po 120 dniach od rozpoczęcia eksperymentu, potwierdzono, że preparat Lycopodium 30C nie tylko wykazał efekt ochronny, ale również regeneracyjny, wobec działania p-dimetylowego amino azo benzenu oraz fenobarbitalu.
3. MacLaughlin BW, Gutsmuths B, Pretner E, et al. Wpływ preparatów homeopatycznych na wzrost ludzkiego raka w modelach komórkowych i zwierzęcych. Integr Cancer Ther. 2006 Grudzień;5(4):362-72. W celu potwierdzenia efektywności leczenia homeopatycznego raka prostaty, badacze ocenili w tej próbie wpływ leków homeopatycznych Sabal serrulata, Conium maculatum oraz Thuja occidentalis, na kultury komórkowe ludzkiego raka prostaty PC-3 i DU-145, a także na wzrost guzów prostaty u myszy. Lek Sabal zredukował namnażanie linii komórkowej PC-3, o wartość 33%, w czasie 72 godzin oraz namnażanie linii komórkowej DU-145, o 23% w czasie 24 godzin. W porównaniu ze środkami kontrolnymi, Sabal wywołał również statystycznie istotny wpływ na guzy, z powodu których cierpiały myszy. Leki homeopatyczne Conium maculatum i Thuja occidentalis nie wykazały korzystnego wpływu na namnażanie linii komórkowych, czy wzrost guzów obserwowanych w tym badaniu.
4. Datta S, Mallick P, Bukhsh AR. Skuteczność potencjonowanego leku homeopatycznego (Arsenicum album w potencjach 30C i 200C) w redukcji genotoksycznych efektów wywołanych przez trójtlenek arsenu: II. Porównanie skuteczności antybiotyku, actinomycin D stosowanego samodzielnie i w połączeniu z jedną z dwóch mikrodawek. Complement Ther Med. 1999 Październik;7(3):156-63. To badanie, również przeprowadzone na Uniwersytecie Kalyani w indyjskim Bengalu Zachodnim, było częścią większej serii prób oceny wpływu homeopatycznie potencjonowanego arszeniku, na ochronę przed działaniem materialnych dawek tej trucizny, co stanowi poważny problem zdrowotny w kilku częściach Indii, jak również na całym świecie. Już podczas wcześniejszych badań udowodniono efektywność preparatów Arsenicum album 30C i 200C w przeciwdziałaniu toksyczności arszeniku, a w tym konkretnym badaniu, oceniano wpływ antybiotyku actinomycin D na działanie ochronne leków homeopatycznych. W porównaniu z preparatami kontrolnymi okazało się, że antybiotyk hamował efekt ochronny Arsenicum album 30C i 200C wobec toksyczności arszeniku.
5. Datta SS, Mallick PP, Rahman Khuda-Bukhsh AA. Porównanie wpływu dwóch mikrodawek potencjonowanego leku homeopatycznego, Cadmium sulphoricum, na redukcję efektu wywołanego przez chlorek kadmu u myszy: badanie rozciągnięte w czasie. BMC Complement Altern Med. 2001;1:9. W badaniu podobnym do opisanego powyżej, badacze ponownie przeanalizowali hipotezę, że homeopatycznie potencjonowana wersja potencjalnie toksycznej substancji, moze chronić przed efektami działania substancji, od której pochodzi. W tym przypadku, ochronne efekty Cadmium sulph 30C i 200C były wykorzystane w celu kontroli genotoksycznego wpływu kadmu na myszy. Po przeanalizowaniu wyników badania okazało się, że lek homeopatyczny rzeczywiście zapewnił statystycznie istotny efekt ochronny przed działaniem kadmu.
6. Jonas WB, Gaddipati JP, Rajeshkumar NV, i inni. Czy leczenie homeopatyczne może spowolnić wzrost raka prostaty? Integr Cancer Ther. 2006 Grudzień;5(4):343-9. W tym badaniu, przeprowadzonym w USA, oceniano wpływ leków homeopatycznych Thuja, Sabal, Conium i Carcinosin (wykonanych z konkretnej linii komórkowej raka prostaty, wykorzystanego w tym badaniu), w doświadczeniu in vitro przeprowadzanym na komórkowych kulturach raka prostaty, a także in vivo, na grupie 100 szczurów cierpiących na to schorzenie. W przypadku drugiej części badania wykorzystano podwójnie ślepą, randomizowaną próbę . Szczurom podano wszystkie 4 leki homeopatyczne, w okresie trwającym przez kolejne 5 tygodni. Część in vitro opisywanego badania, trwająca przez 96 godzin i oceniona pod względem żywotności komórek rakowych oraz ekspresji genów wykazała, że leki homeopatyczne nie wywarły wpływu na linie komórek rakowych. Kiedy jednak badacze poddali ocenie wyniki badania in vivo, okazało się, że w porównaniu z próbkami kontrolnymi, szczury którym podano leki homeopatyczne, wykazały 23% redukcję częstości występowania guzów oraz 38% redukcję ich wielkości.
7. Eizayaga FX, Aguejouf O, Belon P, i inni. Agregacja płytek krwi w nadciśnieniu wrotnym i jej modyfikacja przez ultra niskie dawki aspiryny. Pathophysiol Haemost Thromb. 2005;34(1):29-34. Naukowcy w tym badaniu kontrolowanym, próbowali ocenić wpływ potencjonowanej aspiryny na szczury cierpiące z powodu obniżonej agregacji płytek krwi, związanej z nadciśnieniem wrotnym. Wziąwszy pod uwagę, że materialne dawki aspiryny związane są z redukcją agregacji płytek krwi, jednym z celów badania było potwierdzenie, że sytuacja odwrotna wystąpi w przypadku wykorzystania potencjonowanych dawek aspiryny. Wyniki badań rzeczywiście potwierdziły, że w porównaniu ze środkiem kontrolnym, Aspirin 14C znormalizowała deficyty w agregacji płytek krwi u szczurów poddanych temu badaniu.
8. Daurat V, Dorfman P, Bastide M. Immunomodulacyjne działanie niskich dawek interferonu alfa i beta u myszy. Biomed Pharmacother. 1988;42(3):197-206. Było to badanie kontrolowane placebo, przeprowadzone w celu oceny efektów, o ile takie wystąpią, wpływu jaki podzielone dawki interferonu alfa i beta, potencjonowane do10X, będą miały na specyficzne odpowiedzi immunologiczne u myszy, szczególnie w cytotoksycznej aktywności alospecyficznych komórek T oraz komórek natural killer (NK). Autorzy badania stwierdzili, że w porównaniu ze środkiem kontrolnym, myszy którym podano Interferon alfa i beta 10X wykazały statystycznie istotne wzrosty wszystkich badanych zmiennych specyficznej odpowiedzi immunologicznej.