BADANIA HOMEOPATII – 21
Homeopata Robert Medhurst wykonuje nieocenioną pracę, publikując swoją znakomitą serię artykułów na temat homeopatii. Październik 2014.
Dobrej jakości badania dotyczące homeopatii, mają wielką wartość. Wciąż jeszcze pozostaje do wyjaśnienia sposób, w jaki działa homeopatia i dopóki tego nie zrobimy, obiektywne i dobrze zaprojektowane dowody naukowe są jednym z najlepszych środków jakim dysponujemy, aby przedstawić tę naukę jako realną medyczną opcję dla osób, które jeszcze z niej nie skorzystały. Poniżej zamieszczam streszczenia niektórych najbardziej aktualnych lub też niedawno ujawnionych badań dotyczących homeopatii, które składają się na ciągle rosnący zbiór materiałów na ten temat.
Badania na Ludziach
Goldstein MS, Glik D, Zastosowanie leczenia homeopatycznego i satysfakcja z jego efektów w populacji pacjentów. Altern Ther Health Med, 1998, 4, 2, 60-5. Badanie przeprowadzone w 9 homeopatycznych klinikach na terenie Los Angeles, miało określić skuteczność ogólnoustrojowej terapii homeopatycznej, w ocenie pacjentów, którzy się jej poddali. W badaniu wzięto również pod uwagę charakterystykę pacjentów, którzy wzięli w nim udział. Informacja została dostarczona przez 77 osób. Po 4 miesiącach od rozpoczęcia leczenia, 71% pacjentów stwierdziło poprawę swojego stanu zdrowia. Jest to istotna informacja w zestawieniu z faktem, że 80% wszystkich pacjentów objętych badaniem, przechodziło wcześniej ortodoksyjną kurację medyczną, która nie przyniosła rezultatów. Najczęściej spotykane w tej grupie osób dolegliwości, obejmowały układ oddechowy, pokarmowy i żeński układ rozrodczy, a większość pacjentów posiadała wyższe wykształcenie, lecz niewielką wiedzę na temat homeopatii, przed rozpoczęciem leczenia przy jej wykorzystaniu.
Haidvogl M, Riley DS, Heger M. Terapia homeopatyczna i konwencjonalna w ostrych dolegliwościach oddechowych i chorobach uszu: badanie porównawcze wyników leczenia w podstawowej opiece medycznej. BMC Complement Altern Med. 2007, 7:7 doi:10.1186/1472-6882-7-7. Celem autorów tego badania było porównanie skuteczności terapii homeopatycznej w ostrych dolegliwościach oddechowych i chorobach uszu, z ortodoksyjną terapią medyczną, zastosowaną wobec tych samych schorzeń. 1577 pacjentów, z 57 klinik w Austrii, Niemczech, Holandii, Rosji, Hiszpanii, Ukrainy, Wielkiej Brytanii oraz USA, zostało objęte badaniem. Pacjentów poproszono o ocenę odpowiedzi na zastosowane wobec nich sposoby leczenia, po 14 dniach od jego rozpoczęcia. 86.9% pacjentów, którym podano leki homeopatyczne, zadeklarowało całkowite wyleczenie lub wyraźną poprawę symptomów chorobowych. 86% pacjentów, wobec których zastosowano ortodoksyjną terapię medyczną, zadeklarowała taką samą jej skuteczność. Analizy podgrup wykazały, że 88.5% dzieci, którym podano leki homeopatyczne, zadeklarowało całkowite wyleczenie lub wyraźną poprawę symptomów chorobowych, podczas gdy 84.5% dzieci, wobec których zastosowano ortodoksyjną terapię medyczną, zgłaszało podobną skuteczność. Dodatkowo, tempo poprawy w trakcie pierwszych 7 dni kuracji, było wyraźnie szybsze u pacjentów poddanych leczeniu homeopatycznemu, zarówno u dzieci, jak i u dorosłych.
Itamura R. Skuteczność terapii homeopatycznej u 60 japońskich pacjentów, z przewlekłymi chorobami skóry. Complement Ther Med. 2007, 15, 2, 115-20. 60 osób wzięło udział w tej niekontrolowanej próbie, przeprowadzonej w Obitsu Sankei Hospital, w Kawagoe, którą zaprojektowano, aby ocenić wpływ zindywidualizowanych leków homeopatycznych, na kilka często spotykanych chorób skóry. Wśród schorzeń występowały: atopowe zapalenie skóry, egzema, trądzik, pokrzywka, łuszczyca oraz łysienie. Leczenie obejmowało okres od 3 miesięcy, do 2 lat i 7 miesięcy, a pacjentom zezwolono na stosowanie konwencjonalnych leków dermatologicznych, podczas trwania próby. Wykorzystując własną opinię pacjentów oraz 9-stopniową skalę oceny, zbliżoną do Glasgow Homeopathic Hospital Outcome Scale, oceniono poprawę ich stanu zdrowia. Na tej podstawie, 6 osób zadeklarowało całkowite wyleczenie, 23 osoby zadeklarowały 75% poprawę, 24 osoby zadeklarowały 50% poprawę, a 7 osób zadeklarowało 25% poprawę. Ogółem, 88.3% wszystkich pacjentów zadeklarowało ponad 50% poprawę.
Klopp R, Niemer W, Weiser M. Mikrokrążeniowe efekty preparatów homeopatycznych u pacjentów z łagodnymi zawrotami głowy: przyżyciowe badanie mikroskopowe. Microvasc Res, 2005, 69, 1-2,10-6. Celem tego nierandomizowanego, otwartego badania, było przetestowanie wpływu homeopatycznych produktów złożonych , na zmienne związane z mikrokrążeniem u 16 pacjentów cierpiących na zawroty głowy spowodowane zapaleniem nerwu przedsionkowego i porównanie efektów z grupą kontrolną 16 osób nie poddanych leczeniu, które cierpiały na to samo schorzenie. Pomiary przeprowadzono w dwóch strefach (zdefiniowanych poprzez wybór 60 nasyconych krwinkami punktów węzłowych w tętniczkach, żyłkach, i naczyniach włosowatych z przeciętną średnicą > lub = 40 mikronów): w przestrzeni naskórkowej/podskórnej wewnętrznej części lewego przedramienia oraz w miejscu zlokalizowanym 5 mm za lewą małżowiną uszną. Po 12 tygodniach leczenia, pacjenci otrzymujący preparat homeopatyczny, wykazywali zwiększenie ilości punktów węzłowych, zwiększenie natężenia przepływu erytrocytów zarówno w tętniczkach, jak i żyłkach, zwiększenie średnicy krwinek oraz niewielką redukcję hematokrytu w stosunku do wartości podstawowej. Żadna z powyższych zmian nie wystąpiła w grupie kontrolnej. Przeprowadzono również pomiary cząstkowego ciśnienia tlenu oraz ilości leukocytów przylegających do ścian komórkowych i stwierdzono nieznaczny wzrost tych wartości w grupie testowej, w porównaniu z grupą kontrolną. Wszystkie te parametry wiązały się z redukcją nasilenia zawrotów głowy, zarówno w ocenie pacjentów, jak i lekarzy prowadzących.
Badania na Zwierzętach
Dos Santos AL, i inni. Badanie in vivo antyzapalnego efektu preparatu Rhus toxicodendron. Homeopathy, 2007, 96, 2, 95-101. Badanie zostało zasadniczo zaprojektowane, aby wykazać dwie rzeczy; po pierwsze, ocenić jaka potencja homeopatyczna Rhus tox, zapewnia najbardziej efektywne działanie przeciwzapalne – i po drugie, aby potwierdzić wyniki poprzednich badań, zmierzających do zademonstrowania antyzapalnego działania Rhus tox, w obrzęku łapy u szczurów. Z przetestowanych potencji 6C, 12C, 30C oraz 200C tego preparatu, potencja 6C okazała się zapewniać najwyższy poziom skuteczności, a przy wykorzystaniu modelu zapalnego in-vivo, badacze potwierdzili antyzapalne działanie środka, poprzez jego wpływ na procesy angażujące histaminę, prostaglandyny i inne mediatory stanu zapalnego, w porównaniu z próbkami kontrolnymi.
Epstein OI, Pavlov IF, Shtark MB. Poprawa Zdolności Zapamiętywania Dzięki Zastosowaniu Ultra Niskich Dawek Przeciwciał Antygenu S-100B. Evidence Based Complementary and Alternative Medicine, 2006, 3, 4, 541-545. Antygen S-100B tkanki nerwowej wpływa na mechanizmy plastyczności układu nerwowego i pamięci. W tej próbie, 28 szczurom podano środek placebo lub Antygen S-100B, w potencji 6C aby ocenić wpływ obu substancji na trzy poznawcze modele behawioralne; hamowanie działania, wybór miski z cukrem oraz wstrzymanie odruchów żywieniowych po usłyszeniu sygnału dźwiękowego. We wszystkich trzech zadaniach, parametry odtwarzania wyuczonych zdolności uległy poprawie, po doustnym podaniu potencjonowanych przeciwciał antygenu S-100B natychmiast po zapamiętaniu danej czynności, w porównaniu z próbkami placebo.
Sukul A, Sukul NM. Wpływ preparatów Rhus tox i Causticum na artretyzm u szczurów.Int J High Dilution Res, 2013, 12, 44, 135-136. Sprawozdanie z XXVII sympozjum GIRI; 2013 Wrzesień, 03-04; Berno (Szwajcaria) 135. Przeprowadzając to badanie, hinduscy naukowcy mieli na celu potwierdzenie wpływu homeopatycznie przygotowanych substancji Causticum 30C i Rhus tox 30C, na szczury cierpiące z powodu zapalenia mięśniowo-szkieletowego. Szczurom podawano środki homeopatyczne lub substancję kontrolną, przez okres 18 dni i oceniono przed i po przeprowadzeniu kuracji, pod kątem zapalnej opuchlizny, zdolności lokomotorycznych i aktywności w otwartej przestrzeni. Po przeprowadzeniu analizy zebranych informacji, okazało się, że w porównaniu do substancji kontrolnej, szczury którym podano homeopatycznie przygotowane substancje, wykazały znaczną poprawę wszystkich mierzonych parametrów.
da Silva DM, i inni. Doustna, miejscowa i inhalacyjna aplikacja pochodnego od Calcarea carbonica kompleksu (M8) w leczeniu zapalnego raka sutka u psów. Int J High Dilution Res, 2012, 11, 40, 166-167. Sprawozdanie z XXVI sympozjum GIRI; 2012, Wrzesień, 20-22; Florencja (Włochy). Ten raport dotyczy badania przeprowadzonego na Uniwersytecie Federalnym w Paranie, w Brazylii, które wykorzystywało kombinację homeopatycznie przygotowanych materiałów (M8), w leczeniu psów cierpiących z powodu zapalnego raka sutka (IMC). 3 psom w średnim wieku 10 lat, u których zdiagnozowano chorobę, podano preparat M8 doustnie, miejscowo bądź poprzez inhalację lub zastosowano pyroxican w formie doustnej. Prześwietlenia klatki piersiowej wykazały przerzuty nowotworu do płuc u wszystkich psów. Po 7 dniach leczenia, wszystkie psy wykazały poprawę kliniczną, a w szczególności zmniejszenie stanu zapalnego sutków, obniżenie wrażliwości bólowej, a także poprawę stanu życia w ocenie właścicieli. U jednego ze zwierząt zaobserwowano 8-miesięczną remisję; dwa pozostałe psy zmarły po upływie 1 i 2 miesięcy od rozpoczęcia leczenia. Jednak na podstawie zdjęć rentgenowskich, u żadnego ze zwierząt nie stwierdzono postępu choroby płuc, co byłoby normalną konsekwencją rozwoju opisywanej jednostki chorobowej.
Badania In Vitro
Walchli C, Baumgartner S, Bastide MJ. Wpływ niskich dawek i wysokich homeopatycznych potencji, na normalne i zaatakowane przez nowotwór ludzkie limfocyty: izopatyczne badanie in vitro. Altern Complement Med, 2006, 12, 5, 421-7. Celem tego badania była ocena wpływu leczenia wstępnego za pomocą niskich dawek lub homeopatycznych potencji preparatu cadmium, na zdolność normalnych lub zaatakowanych nowotworem kultur ludzkich limfocytów, do przeciwstawiania się działaniu toksycznych dawek kadmu. Normalne limfocyty, wystawione na działanie toksycznych dawek kadmu, które były wstępnie leczone za pomocą niskich dawek kadmu lub kadmu potencjonowanego, wykazały wyraźny wzrost zdolności do utrzymania się przy życiu. Taki sam efekt wystąpił w przypadku limfocytów zaatakowanych przez nowotwór, z tym, że te komórki nie wykazywały wzrostu żywotności po przeprowadzeniu leczenia wstępnego za pomocą potencjonowanego kadmu.
Arora S, i inni. Wpływ leków homeopatycznych, hamujący wzrost ludzkich komórek rakowych, pobranych z raka wątroby, okrężnicy i piersi. Homeopathy, 2013, 102, 4, 274-82. W tym badaniu, przeprowadzonym w celu oceny potencjalnej cytotoksyczności homeopatycznych nalewek macierzystych oraz potencji 30C, 200C, 1M i 10M, preparatów Sarsaparilla, Ruta graveolens i Phytolacca decandra, wobec linii komórkowych pobranych z guzów poszczególnych organów. Działanie Sarsaparilla zostało przetestowane na komórkach ACHN, pochodzących z ludzkiego gruczolaka nerkowego, a także na niezłośliwych liniach komórkowych pochodzących od psów - Madin-Darby canine kidney (MDCK). Ruta została przetestowana na komórkach COLO-205, pochodzących z ludzkiego raka jelita grubego, a Phytolacca została przetestowana na komórkach MCF-7 pochodzących z ludzkiego raka piersi. Cytotoksyczność została zmierzona przy wykorzystaniu metody MTT, właściwości antyproliferacyjne oceniono za pomocą błękitu trypanu, a apoptozę oceniono za pomocą podwójnego zabarwienia komórek barwnikami bromku etydyny (EB) i oranżu akrydyny (AO). Analiza wykazała, że wszystkie testowane leki (szczególnie nalewki macierzyste), wywołały efekt cytotoksyczności oraz spadek namnażania komórek. Zaobserwowano ewidentne oznaki apoptozy, w postaci kurczenia się komórek, kondensacji chromatyny oraz fragmentacji DNA. Żadne potencje Sarsaparilla nie wywarły wpływu na komórki MDCK .