BADANIA HOMEOPATII – 16
Homeopata Robert Medhurst prezentuje imponującą kolekcję naukowych badań homeopatii na ludziach, zwierzętach, roślinach, oraz in vitro.
Pomimo pragnień i życzeń krytyków, ilość dowodów na skuteczność działania homeopatii wciąż rośnie. Dla tych z nas, którzy zawodowo bądź też naukowo interesują się takimi dobrymi wiadomościami, zamieszczam poniżej streszczenia niektórych, przeprowadzonych niedawno badań, które opublikowano w tej dziedzinie.
Badania na Ludziach
1. Beringhs-Bueno A, Moreira HM, Pascalicchio VDAAAE. Zatrucie Rtęcią: Wysokie Rozcieńczenia, jako Czynnik Chelatujący dla Rtęci. International Journal of High Dilution Research, 2006, 5, 16. W tym badaniu, stanowiącym rozszerzenie wykonanej wcześniej pracy, brazylijscy badacze starali się ocenić wpływ jaki homeopatyczne potencje rtęci mogą mieć na ludzi zatrutych tym metalem ciężkim. 52 pacjentów cierpiących na zatrucie rtęcią losowo przypisano do grupy otrzymującej homeopatyczną potencję rtęci (Merc sol) lub placebo. Przed rozpoczęciem doświadczenia, przeanalizowano jakość życia (SF36) oraz przeprowadzono ocenę symptomów patogenetycznych, badając stężenie rtęci we krwi, moczu, oraz włosach i ocenę powtórzono po 30 i 60 dniach. Analiza wykazała, że w porównaniu ze środkami kontrolnymi, zastosowanie homeopatycznych potencji rtęci było powiązane ze zwiększeniem poziomu wydalania tego pierwiastka z moczem, zmniejszeniem jego zawartości we włosach pacjentów, jak również poprawą symptomów patogenetycznych i związanej z nimi jakości życia.
2. Teut M, Ludtke R, Schnabel K, Willich SN, Witt CM. Homeopatyczne leczenie pacjentów w podeszłym wieku – perspektywiczne badanie obserwacyjne z dwuletnim okresem kontrolnym. BMC Geriatr. 2010, 22 Luty;10(1):10. [Format Epub przedwydrukiem]. To badanie kohortowe przeprowadzono na grupie 3981 pacjentów, leczonych przez lekarzy homeopatów w Niemczech i Szwajcarii. Przeanalizowano dane dotyczące pacjentów 70-letnich bądź starszych, cierpiących na choroby przewlekłe (głównie nadciśnienie i problemy ze snem) którzy po raz pierwszy odwiedzili lekarza. Podczas 2-letniego okresu, postępy terapii homeopatycznej były monitorowane i mierzone przy wykorzystaniu skali nasilenia symptomów, ocenianych zarówno przez pacjentów, jak i lekarzy, a także przeprowadzono ocenę jakości życia (SF-36) przed rozpoczęciem leczenia, a następnie po 3, 12 i 24 miesiącach. Pod koniec okresu objętego obserwacją, stwierdzono, że wdrożone leczenie homeopatyczne spowodowało znaczącą redukcję nasilenia symptomów choroby, według oceny zarówno pacjentów, jak i lekarzy.
Badania na Zwierzętach
1. Banerjee P, Bhattacharyya SS, Pathak S, Boujedaini N, Belon P and Khuda-Bukhsh AR. Dowody Ochronnego Potencjału Mikrodawek Ultra-Wysokich Rozcieńczeń Trójtlenku Arsenu u Myszy Otrzymujących Ciągłe Zastrzyki z Trójtlenku Arsenu. Evidence-based Complementary and Alternative Medicine, eCAM Advance Access opublikowany online 25 Lutego, 2009. To ślepe badanie przeprowadzono w celu potwierdzenia poprzednio opublikowanych dowodów, na zdolność homeopatycznych potencji Trójtlenku Arsenu (Arsenicum album), do ochrony przed hepatotoksycznym wpływem arszeniku. Badacze na Wydziale Zoologii Uniwersytetu w Kaylani, w Indiach, wyeksponowali myszy (36 jednorazowo) którym poprzednio podano Arsenicum album 200C, na działanie materialnych dawek arszeniku i porównali efekty w stosunku do myszy, którym pierwotnie podano wstrząsane i niewstrząsane roztwory kontrolne, jak również w stosunku do 2 innych grup kontrolnych które nie zostały wystawione na działanie arszeniku. Ocenę przeprowadzono przy wykorzystaniu badań enzymów wątroby, oglądu próbek wątrobowych pod mikroskopem elektronowym oraz wachlarza innych biomarkerów, w dniach 0, 90 i 120. W porównaniu z myszami w grupach kontrolnych, te którym podano Arsenicum album 200C wykazały „pozytywne modulacje wszystkich badanych parametrów, co stanowiło dowód na istnienie potencjału ochronnego leku homeopatycznego wobec chronicznego zatrucia arszenikiem.”
2. Bellavite P, Magnani P, Zanolin E, Conforti A. Homeopatyczne Dawki Gelsemium sempervirens Wpływają Korzystnie na Zachowanie Myszy w Nowym Otoczeniu. Evid Based Complement Alternat Med. 2009, 14 Września. [Format Epub przedwydrukiem]. To ślepe włoskie badanie zaprojektowano w celu oceny wpływu, jeśli taki wystąpi, jaki homeopatycznie potencjonowany preparat (5C, 7C i 30C), Gelsemium sempervirens, wywoła na określone behawioralne parametry u myszy. Kilkaset myszy przypisano do grup, które otrzymały różne potencje Gelsemium, materialne dawki diazepamu lub placebo, a następnie wyeksponowano je na różne scenariusze „w otwartej przestrzeni” aby przetestować ich zdolność do radzenia sobie w nowych otoczeniach i zbadać potrzebę odkrywania. Po analizie rezultatów okazało się, że w porównaniu z placebo i diazepamem, homeopatycznie potencjonowane Gelsemium, wykazuje zdolność poprawy odkrywczego zachowania i redukuje obawę przed nowym otoczeniem, co może w pewnym stopniu potwierdzić użyteczność tego leku w łagodzeniu stresu.
3. Fontes OL, Chaudr MV, Alves MIF, Gutierrez MA, Foltran FP, de Carvalho GGA. Porównawcze Studium Efektów Różnych Dawek Dynamicznego Arsenicum album 6CH. International Journal of High Dilution Research, 2006, 5, No 17, 6-8. Od tak dawna, jak stosowane są leki homeopatyczne, kontynuowana również jest dyskusja na temat tego, w jaki sposób stworzyć najbardziej efektywną potencję leku w danej sytuacji klinicznej. W celu przyspieszenia zakończenia debaty, badacze z Universidade Metodista de Piracicaba w Brazylii, wykorzystując potwierdzone wcześniej dane, podali myszom cierpiącym na zatrucie arszenikiem, dzienne dawki 2 kropli, 5 kropli lub 10 kropli Arsenicum album 6C, przez okres 30 dni, a następnie wykorzystując mocz myszy, zbadali poziom oczyszczania nerek z arszeniku, metodą atomowej spektrofotometrii absorpcyjnej. Analiza nie wykazała statystycznych różnic pomiędzy wszystkimi 3 rozcieńczeniami Arsenicum; wszystkie rozcieńczenia zapewniły również efektywny proces oczyszczania nerek z materialnych ilości arszeniku.
4. Queiroz AO; Xavier SCC; Faria KG; Bernardo RR; Leitão6 TCA. Ocena preparatu bioterapeutycznego Trypanosoma cruzi 30dH: badanie in vitro. International Journal of High Dilution Research, 2006, 5, 17. W tym brazylijskim badaniu, oceniano możliwość wykorzystania homeopatycznych potencji Trypanosoma cruzi (Świdrowca amerykańskiego) w ochronie myszy przed skutkami działania tego pasożyta. Aby wykonać doświadczenie, myszy przypisano losowo do grup, którym wstępnie podano potencję 30X Trypanosoma cruzi, przed ekspozycją na działanie pasożyta lub podawano potencję homeopatyczną w tym samym czasie, kiedy wystawiono zwierzęta na działanie pasożyta. Następnie przy pomocy pośrednich testów immunofluorescencyjnych, określono u wszystkich myszy, specyficzne dla pasożyta poziomy przeciwciał IgM i IgG i okazało się, że myszy którym podano wcześniej potencję homeopatyczną, wykazywały 50% poprawę reakcji na infekcję związaną z działaniem pasożyta.
5. Silva NL, Moletta JL, Minho AP, Filippsen LF. Wykorzystanie środków bioterapeutycznych w kontrolowaniu naturalnego zakażenia kleszczem Boophilus microplus: badanie pilotażowe. International Journal of High Dilution Research 2008, 7, 22, 36-38. W próbie zredukowania zależności od środków chemicznych, na które kleszcze coraz bardziej się uodporniają, przeprowadzono doświadczenie mające na celu ustalenie, czy lek homeopatyczny spreparowany na bazie kleszcza mógłby stanowić realną alternatywę. 27 sztuk bydła zainfekowanych przez kleszcze, podzielono na 3 grupy. Jedna nie była poddana kuracji, druga otrzymała normalną dawkę Amitrazu (chemicznego środka przeciwko kleszczom) a trzeciej podano potencję 12C Boophilus microplus. W porównaniu z grupą kontrolną, płukanka chemiczna i potencja 12C, zapewniły ten sam poziom redukcji kleszczy.
6. Mathie RT, Baitson ES, Hansen L, Elliott MF, Hoare J. Leki homeopatyczne przepisywane na chroniczne dolegliwości u koni, w praktyce weterynaryjnej w Wielkiej Brytanii. Vet Rec. 2010, 20 Luty, 166, 8, 234-8. Było to kohortowe badanie weterynaryjne poddające ocenie kliniczne efekty homeopatycznego leczenia koni, cierpiących na różnego rodzaju dolegliwości. 12 lekarzy weterynarii, biegłych w homeopatii, zapisało dane z 777 następujących po sobie konsultacji, przeprowadzonych w okresie 12 miesięcy, w których zawarli indywidualne detale oraz oceniane przez właścicieli zwierząt wyniki kliniczne podjętej terapii. Zebrano oceny kontrolne z 234 konsultacji dotyczących chronicznych schorzeń i okazało się, że pod koniec okresu objętego badaniem, jedynie 4.3% zwierząt otrzymywało leki konwencjonalne, a 17.1% zwierząt otrzymywało inne środki medycyny komplementarnej, oprócz leków homeopatycznych.
7. Jonas WB, Dillner DK. Ultra-Niskie, Seryjnie Wtrząsane Rozcieńczenia Przygotowane z Tkanek Zainfekowanych Francisella tularensis. Journal of Scientific Exploration, 2000, 14, 1, 35–52. Wayne Jonas i Debra Dillner, w tym badaniu spróbowali ocenić wpływ homeopatycznych potencji Francisella tularensis, bakterii wywołującej Tularemię, na myszy wyeksponowane na działanie materialnych ilości tego samego organizmu. 147 myszy przypisano losowo do grup otrzymujących preparat homeopatyczny albo substancję kontrolną, a następnie wyeksponowano je na działanie bakterii. W serii 15 powtórzonych badań, każda próba wykazała, że homeopatycznie spreparowana bakteria, zapewniła statystycznie istotny efekt ochronny. Wstrząsanie substancji przeprowadzano przy użyciu mieszadła vortex i co ciekawe, stopień efektu ochronnego substancji, był związany z długością procesu mieszania, a 2 z wykorzystanych preparatów homeopatycznych były związane z produkcją in vivo specyficznego przeciwciała IgG, przeciwdziałającego tularemii.
Badania In Vitro
1. Malarczyk E, Kochmanska-Rdest J i Jarosz-Wilkolazka A. Wpływ bardzo niskich dawek czynnika wspomagającego, na lakkazową aktywność grzybów – niewyobrażalna nieliniowość. Nonlinear Biomedical Physics 2009, 3, 10. Próba została przeprowadzona na Wydziale Biochemii Uniwersytetu im. Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, w Polsce, przez Elżbietę Malarczyk i kolegów, w celu oceny wpływu różnych homeopatycznie potencjonowanych substancji (1C do 10C) hydroksybenzotriazolu (HBT) i 2,2’-azyno-bis (3etylbenzotiazoliny-6-kwasu sulfonowego) (ABTS) ), na aktywację pozakomórkowej Lakkazy, enzymu o zastosowaniu przemysłowym, który jest odpowiedzialny za tlenowe transformacje niektórych naturalnych fenoli. HBT i ABTS w materialnych dawkach są znanymi aktywatorami lakkazy. Eksperyment przeprowadzono, eksponując 2 szczepy grzybów o wysokim poziomie lakkazy, na potencje od 1C do 10C, HBT i ABTS przez okres 14 dni. Wyprodukowaną lakkazę oceniano pod względem aktywności przy pomocy PAGE i testów kolorymetrycznych, a poziom aktywności demetylacji oceniono po inkubacji przy użyciu kwasu 3,4-dimetoksybenzoesowego. Przy wszystkich ocenach, potencjonowane wersje HBT i ABTS wykazały statystycznie istotny efekt.
2. Montagnier L, Issa JA, Ferris S, Montagnier J-L, Lavallee C. Elektromagnetyczne Sygnały są Produkowane Przez Wodne Nanostruktury Pozyskane z Bakteryjnych Sekwencji DNA. Interdiscip Sci Comput Life Sci (2009) 1: 81–90. W tym przełomowym badaniu, Dr Luc Montagnier (współzwycięzca Nagrody Nobla w Dziedzinie Fizjologii Medycznej, w 2008 roku, za odkrycie wirusa HIV), wraz z kolegami , wykorzystując segmenty bakteryjnego DNA, postanowili udowodnić założenie, że segmenty te, kiedy są potencjonowane homeopatycznie, są zdolne do emisji fal magnetycznych o niskiej częstotliwości. Późniejsze badania opublikowane w tej pracy nie tylko dowiodły tego założenia, ale wykazały, że te fale elektromagnetyczne były w stanie wpływać na formowanie w wodzie specyficznych nanostruktur,co potwierdza aktualne dowody na istnienie „pamięci” wody w homeopatii.
3. Chirumbolo S, Brizzi M, Ortolani R, Vella A, Bellavite P. Wstrzymanie up-regulacji membrany CD203c w ludzkich bazofilach przez wysokie rozcieńczenia histaminy: kontrolowane badanie powtórzone. Inflamm Res. 2009 Listopad; 58, 11, 755–764. W tym kontrolowanym badaniu, stanowiącym powtórzenie prac przeprowadzonych przez Benveniste, Ennis’a i innych, badacze na Wydziale Patologii i Immunologii Uniwersytetu w Weronie, we Włoszech zbadali wpływ homeopatycznie potencjonowanej histaminy na degranulację ludzkiego bazofilu. Wykorzystując ściśle kontrolowane pomiary za pomocą cytometrii przepływowej oraz standaryzowane procesy rozcieńczania i wstrząsania roztworu, wielokrotne serie ludzkich bazofili zostały inkubowane w potencjach histaminy 2C i 10C do 16C, wystawione na działanie przeciwciał anty-IgE, a następnie zabarwione w celu określenia immunotypów. Po przeprowadzeniu analizy, okazało się, że potencje histaminy 2C, 10C, 14C i 16C wiązały się ze statystycznie istotną redukcją degranulacji bazofili.
4. Gupta G, Srivastava AK. Działanie in-vitro, preparatu Thuja occidentalis Linn. przeciwko patogenicznej aspergilozie u ludzi. Homoeopathic Heritage, 2002, Styczeń, 27, 1, 5 – 12. Badania Przeprowadzone w klinice Gaurang i Centrum Badań Homeopatycznych w Lucknow, Indie, zostały zaprojektowane, aby potwierdzić działanie różnych potencji Thuja occidentalis na grzyby Aspergillus flavus i Aspergillus niger. Obydwa szczepy tych mikroorganizmów wyhodowano na pożywce agarowej, wyeksponowano na działanie homeopatycznych potencji Thuja Q, 30C, 200C, 1M, 10M i 50M, zainkubowano w temperaturze 37° Celsjusza i oceniono w dniu 3, 6 i 9, pod kątem wpływu remedium na procentowe zahamowanie rozwoju grzybów, a także na formację i wysięk zarodników, w porównaniu z próbkami kontrolnymi. Antygrzybicze działanie wobec obu szczepów okazało się najbardziej wydajne w kulturach wykorzystujących potencje Thuja 30 oraz 200, a jednocześnie obie potencje zapewniły nieco lepsze działanie, niż środek kontrolny w postaci ketokonazolu.
Badania na Roślinach
1. Gangar HU. Kontrola i Zarządzanie Procesami Genetycznymi w Krzewach Bawełny, przy użyciu Homeopatii. Indian Journal of Research in Homeopathy, 2007, 1, 1, 1-5. To badanie, przeprowadzone w Centralnym Instytucie Technologii Bawełny w Mumbai, zaprojektowano w celu oceny wpływu, jeśli taki wystąpi, jaki leki homeopatyczne mają na wzrost krzewów. W porównaniu ze środkami kontrolnymi, Dr. Gangar stwierdził, że homeopatyczne potencje środków Baryta carb, Abrotanum, Iodum, i Phosphorus, w różnym stopniu przyspieszały proces kiełkowania, skracały okres uprawy, powiększały ilość oraz jakość plonów bawełny i jednocześnie pozwalały na uprawianie jej poza tradycyjnym sezonem wzrostu. Dodatkowo, Dr Gangar był w stanie wykazać, że zarówno elektrycznie neutralna, jaki i czysta destylowana woda, produkuje ładunek elektryczny, odpowiedni dla danego remedium i potencji, po dodaniu do niej odpowiednich potencji homeopatycznych.
2. Rossi F, Melo PCT, Ambrosano EJ, Guiraão N, Schaminass EA. Aplikacja homeopatycznego remedium Carbo vegetabilis i rozwój sadzonek sałaty. International Journal of High Dilution Research, 2006, 5, 17. Badacze starali się określić w tym doświadczeniu wpływ różnych homeopatycznych potencji Carbo veg na wzrost sadzonek sałaty, w różnych warunkach hodowlanych, w porównaniu z próbkami kontrolnymi. Sadzonki sałaty, hodowane w warunkach stresu (w otoczeniu zacienionym) oraz w normalnym otoczeniu szklarnianym, wyeksponowano na działanie homeopatycznych potencji Carbo veg 6C, 12C, 30C, 100C i 200C lub 2 substancji kontrolnych i poddano analizie ich wzrost po 15 dniach. Po analizie rezultatów, okazało się, że Carbo veg, a szczególnie potencja 100C, miała pozytywny wpływ na charakterystykę wzrostu.
3. Marques RM, Marques-Silva GG, Bonato CM. Wpływ wysokich rozcieńczeń preparatu Cymbopogon winterianus Jowitt (citronella) na kiełkowanie i wzrost sadzonek Sida rhombifolia. International Journal of High Dilution Research, 2008, 7, 22, 31-35. Eksperyment ten przeprowadzono w celu oceny potencjału różnych homeopatycznych potencji citronella, w porównaniu z próbkami kontrolnymi, na kiełkowanie i wzrost sadzonek Sida rhombifolia. Testy przeprowadzono, przy wykorzystaniu 5 pojedynczych próbek Sida rhombifolia poddanych działaniu potencji 3C, 6C, 12C, 24C i 30C citronella oraz wodnych roztworów kontrolnych, a następnie przeprowadzono analizę odpowiedzi w postaci długości pędów, masy całkowitej roślin oraz procentu i szybkości kiełkowania. Potencje 3C, 6C i 12C zwiększyły długość pędów, a potencja 24C zahamowała ich wzrost. Potencje 6C, 12C, 24C oraz 30C doprowadziły do wzrostu masy, a potencja 12C dodatkowo wpłynęła na wzrost procentu i szybkości kiełkowania.