BADANIA HOMEOPATII – 3
Homeopata Robert Medhurst przedstawia badania nad efektami leczenia homeopatycznego wobec ludzi, zwierząt, roślin oraz testy laboratoryjne.
Dlaczego badania homeopatii są tak istotne? Zasadniczą kwestią jest posiadanie gruntownej bazy danych, dotyczących homeopatii, z powodu jej radykalnych odstępstw od powszechnie znanych zasad naukowych. Biorąc pod uwagę fakt, że inne leki, wykorzystywane przez terapeutów medycyny naturalnej, takie jak zioła i środki odżywcze, zasadniczo działają na poziomie farmakologicznym, nie musimy specjalnie wytężać naszej wyobraźni, aby zaakceptować badania kliniczne dowodzące ich skuteczności. Jednakże, o ile ktoś nie posiada bezpośredniego, klinicznego doświadczenia wobec korzyści, jakie niesie ze sobą homeopatia, to dla takiej osoby, zaakceptowanie faktu, iż potencjonowana substancja (rozcieńczona często poza punkt w którym jakikolwiek materiał aktywny fizycznie wciąż pozostaje w niej obecny), wywoła jakikolwiek efekt, nie mówiąc nawet o terapeutycznym – może wymagać zbyt wielkiego kredytu zaufania.
Dla wielu z nas więc, szczególnie dla tych hołdujących ortodoksyjnemu naukowemu podejściu, nowy wspaniały świat homeopatii nie będzie raczej stanowił pola do eksploracji, o ile nie poczują oni, że łopata trafiła w wieko zakopanej skrzyni, pełnej skarbów. Mając to w pamięci, postanowiłem przytoczyć kolejne streszczenia najistotniejszych fragmentów, zamieszczonych w annałach dzienników badań homeopatycznych.
Badania na ludziach
1. Fisher P., Greenwood A, Huskisson EC, Turner P i Belon P. Efekt Leczenia Homeopatycznego w Gośćcu Mięśniowo-Ścięgnistym, British Medical Journal, 5 Sierpień, 1989, 299, 365-366. Pacjenci zażywający preparat Rhus tox 6C, trzy razy dziennie, w podwójnie ślepej, krzyżowej próbie kontrolowanej placebo, stwierdzili zdecydowaną poprawę przy stosowaniu preparatu, w porównaniu do placebo.
2. Bignamini M, Saruggia M, Sansonetti G. Homeopatyczne Leczenie Szczelin Odbytu przy wykorzystaniu Nitricum acidum, Berlin J on Res in Hom, 1, 4/5, 286-287, Grudzień 1991. Pacjenci zażywający preparat Nitricum acidum 9C raz dziennie w podwójnie ślepej, próbie kontrolowanej placebo stwierdzili subiektywną poprawę przy stosowaniu preparatu, w porównaniu do placebo.
3. Alibeu JP, Jobert J. Aconite w Bólu Pooperacyjnym i Pobudzeniu u Dzieci, Pediatrie, 1990, 45, 7-8, 465-6. Dzieci, którym podano preparat homeopatyczny Aconite, w podwójnie ślepej, próbie kontrolowanej placebo, stwierdziły zdecydowaną poprawę (95%) przy stosowaniu preparatu, w porównaniu do placebo.
4. Gibson R.G, & Gibson S.L. Homeopatyczna Terapia w Artretyzmie Reumatoidalnym: Ocena Przy Wykorzystaniu Podwójnie Ślepej Klinicznej Próby Terapeutycznej, Br J. Clin. Pharmac., 9, 1980, 453-459. Pacjentom zażywającym różne leki homeopatyczne, przepisane zgodnie z zasadami homeopatii, podano ten preparat lub placebo wraz z ich normalnym lekiem anty-artretycznym. Próba była przeprowadzona na ślepo i osiągnięto znaczące rezultaty zastosowania leku w porównaniu do placebo, na wszystkich zmierzonych polach.
5. Gasssinger CA, Wunstel G, Netter P. Kontrolowana Próba Kliniczna w Teście Efektywności Leku Homeopatycznego, Eupatorium perfoliatum, D2 w Leczeniu Przeziębienia Arznei Forsch, 1981, 31, 4, 732-736. Pacjenci byli losowo wybierani, aby przyjmować Aspirynę lub Eupatorium perfoliatum 2X. Lek homeopatyczny okazał się równie skuteczny jak Aspiryna, redukując długość trwania i nasilenie symptomów.
6. Ferley JP, Zmirou D, D’Adhemar D, Balducci F. Kontrolowana Ocena Preparatu Homeopatycznego w Leczeniu Syndromu Grypowego. Br J Clin Pharmacol, 1989, Marzec, 27, 3, 329-335. Wobec 487 osób chorujących na grypę, zastosowano preparat Oscillococcinum (Anas barb.) 200CK albo placebo, dwa razy dziennie, przez 5 dni. Osiągnięto znaczące rezultaty przy zastosowaniu leku, w porównaniu do placebo, na wszystkich zmierzonych polach. Próbę powtórzono w 1998 (Papp R, Schuback G, Beck E, Burkard G, Bengel J, Lehrl S, Belon P. Oscillococcinum u Pacjentów z Grypowymi Syndromami. British Homeopathic Journal, Kwiecień 1998, 87, pp69-76) na grupie 372 osób i z takimi samymi rezultatami.
7. Barnes J, Resch KL, Ernst E. Homeopatia w Pooperacyjnej Niedrożności Jelit? J. Clin Gastroent, 1997, Grudzień, 25, 4, 628-633. Przeanalizowano zbiór kontrolowanych badań porównujących aktywność różnych leków homeopatycznych, z próbkami placebo. Pacjenci zażywający leki homeopatyczne niskiej potencji reagowali na nie znacznie lepiej, niż na placebo.
8. Weisser M, Strosser W, Klein P. Homeopatia a Konwencjonalne Leczenie Zawrotów Głowy. Arch Otolaryngol Head Neck Surg, 1998, Sierpień, 124, 8, 879-885. W tym badaniu, 31 pacjentom z zawrotami głowy różnego pochodzenia, podano zestaw leków homeopatycznych – w większości przypadków zaobserwowano wycofanie objawów. Próbę powtórzono w roku 1998 w podwójnie ślepym teście i porównano z medycyną ortodoksyjną wykorzystaną rutynowo u 118 pacjentów. Homeopatia wykazała rezultaty zbliżone do medycyny ortodoksyjnej.
9. Rumień. Hill N, Stamm C, Tuinder S, Van Haselen RA. Homeopatyczny Żel na Ukąszenia Redukujący Rumień po Ukąszeniach Komarów. Eur J. Pharmacol, 1995, 49, 03-108. W podwójnie ślepej próbie placebo, przeprowadzonej w kontrolowanych warunkach, pacjenci używający żelu na ukąszenia zawierającego homeopatyczne składniki, odczuli znaczną ulgę stosując lek, w porównaniu do placebo.
10. Zell J, Connert WG, Mau J, Feuerstake G. Leczenie Ostrego Zwichnięcia Kostki. Biol Ther, 7, 1, 1989, 106. W podwójnie ślepej próbie placebo, przeprowadzonej w kontrolowanych warunkach, pacjenci używający maści zawierającej homeopatyczne składniki, leczącej drobne urazy tkanek, odczuli znaczną ulgę stosując lek, w porównaniu do placebo.
11. Tveiten D, Bruset S, Borchgrevink CFS, Norsch J. Arnika i Zmęczenie Mięśni, w Medycynie Alternatywnej i Komplementarnej (FACT), 1998, 3 (4), 155-156. 46 uczestników 3-dniowego maratonu w Oslo, w roku 1995, losowo stosowało preparat z Arniki lub placebo dwa razy dziennie i zostali oni poproszeni o ocenę stanu zmęczenia mięśni po zakończeniu zawodów. Osoby, które zastosowały Arnikę, odczuły znaczną ulgę stosując lek, w porównaniu do placebo.
12. Taylor MA, Reilly D, Llewellan-Jones RH, McSharry C, Aitchison TC. Randomizowane, Kontrolowane Badanie Homeopatia versus Placebo, w Całorocznym Alergicznym Nieżycie Nosa, z Przeglądem Czterech Serii Próbnych. British Medical Journal, 2000, 321, 471-476, 19 Sierpień. 51 pacjentów cierpiących na całoroczny alergiczny nieżyt nosa, otrzymało losowo podane potencjonowane alergeny lub placebo. Pacjenci, którzy otrzymali lek, odczuli znaczną ulgę, w porównaniu do pacjentów, którzy przyjęli placebo.
Badania na zwierzętach
1. Ruiz- Vega G, Perez- Ordaz L, Proa- Flores P, Aguilar- Diaz Y. Ocena Działania Coffea cruda na Szczurach. British Homeopathic Journal , 2000, 89, 122-126. W tym badaniu przetestowano wpływ, jaki Coffea 30C wywołała na cykle snu szczurów oceniane przy użyciu odczytów EEG. Rezultaty wykazały zdecydowany efekt w postaci zwiększonej aktywności snu.
2. Spranger J. Testy Efektywności Antybiotyków i Leków Homeopatycznych w Ramach Reorganizacji Stada z Podklinicznym Zapaleniem Sutka u Krów Mlecznych. British Homeopathic Journal, 2000, 89, Suplement 1, S62 Wstępny raport dotyczący badania wykazał, że zarówno antybiotyki, jak i leki homeopatyczne, zapewniły podobny poziom ochrony przed zapaleniem sutka.
3. Day C. Martwe Płody u Świń. Veterinary Recorder, 1984, 9114, 216. Caullophyllum 30C podawane świniom, znacznie zredukowało ilość urodzeń martwych płodów.
4. Guajardo-Bernal G, Searcy-Bernal R, Soto-Avila J. Efekt Środka Sulphur 201C Przyspieszający Rozwój u Świń. British Homeopathic Journal , 85, January, 1996, 15-16. W ślepej, próbie kontrolowanej placebo, Sulphur 201C podano ciężarnym lochom, raz na 10 dni. W 30 dniu, zaobserwowano znaczne przyrosty wagi w grupie leczonej, w porównaniu z grupą placebo.
5. Williamson AV, Mackie WL, Crawford WJ, Rennie B. Badanie Środka Sepia 200. British Homeopathic Journal, 84, 1, Styczeń 1995, 14-20. W randomizowanej próbie metodą placebo, Sepia 200C była badana pod względem swojej zdolności do zwiększenia reproduktywności w stadzie Fryzyjskich krzyżówek krów mlecznych. Sepia zwiększyła wszystkie mierzalne parametry.
Badania na roślinach
1. Endler PC, Pongratz W. Homeopatyczny Efekt Hormonu Roślinnego? Berlin J on Res in Hom, 1, 3, Czerwiec, 1991, 148-150. To badanie wykazało, że Indolowy Kwas Masłowy, który w poziomach materialnych przyspiesza wzrost nowych korzeni i liści z rozsadek, przy potencji 33X, również zachowuje swoje właściwości.
2. Bornoroni C. Synergizm Działania pomiędzy Kwasem Indolo-Octowym, a Wysoko Rozcieńczonymi Roztworami Środka Calc carb wobec Wzrostu Koleoptyli Owsa. Berlin J on Res in Hom, 1, 4/5, Grudzień 1991, 275-278. To badanie wykazało, że Calc carb 5X wyraźnie zwiększył efekty stymulacji wzrostu roślin, w stymulancie, jakim jest kwas indolo-octowy.
3. Jones RL, Jenkins MD. Reakcje Roślin na Leki Homeopatyczne. British Homeopathic Journal, 70, 3, lipiec 1981, 120-146. Autorzy wykazują efekt wywierany przez różne potencje azotanu srebra, na charakterystykę wzrostu pochew liściowych pszenicy. Potencje azotanu srebra okazały się czynnikiem wstrzymującym bądź stymulującym wzrost, zależnie od zastosowanej potencji.
Badania Laboratoryjne
1. Fougeray S, Moubry K, Vallot N, Bastide M. Wpływ Wysokich Rozcieńczeń Epidermalnego Czynnika Wzrostu na Namnażanie się Keratynocytów i Linii Komórkowych Fibroblastów w Technologii In Vitro. 6Symposium Giri, Monachium, Październik 1992, zamieszczone w British Homeopathic Journal, 93, 82. W tym eksperymencie wykazano, że 19X i 45X potencje Epidermalnego Czynnika Wzrostu hamowały namnażanie się keratynocytów i linii komórkowych fibroblastów.
2. Fleisbach A, Fejfar V, Spranger J. Wpływ Homeopatycznych Potencji: Wzrost Saccharomyces cerevisiae w Potencjonowanych Roztworach Siarczanu Miedzi. British Homeopathic Journal, 2000, 89, Suplement 1, S65. Materialne stężenia siarczanu miedzi hamują wzrost Saccharomyces cerevisiae. Potencjonowane roztwory siarczanu miedzi w znacznie większym rozcieńczeniu, niż takie, w którym mogłyby zawierać się jakiekolwiek fizyczne ilości tego składnika, wykazywały ,zależne od potencji, zdolności do hamowania lub stymulacji wzrostu tego gatunku drożdży.
3. Poitevin B, Davenas E, Benveniste J. Immunologiczna Degranulacja Ludzkiego Granulocytu Zasadochłonnego, w In Vitro, jest Modulowana przez Histaminę Płucną i Apis mellifica. Br J Clin Pharmacol, 1988, 25, 439-444. W tym badaniu, potencjonowane roztwory Apis mellifica i histaminy okazały się czynnikiem znacząco redukującym degranulację ludzkiego granulocytu w testach in vivo.
4. Chirumbolo S, Signorini A, Bianchi I, Lippe G, Bellavite P. Wpływ Preparatów Homeopatycznych Kwasów Organicznych i Minerałów na Metabolizm Tlenowy Ludzkich Granulocytów Obojętnochłonnych. British Homeopathic Journal, 1993, 82, 237-244. W testach in vitro, adhezja i ponadtlenkowa produkcja ludzkich granulocytów obojętnochłonnych, były monitorowane w obecności różnych leków homeopatycznych. Roztwory Sulphur 6X, Manganum phos 6X i 8X oraz Magnesium phos 6X i 8X, wszystkie prowadziły do15-30% wzrostu tych parametrów.
5. Delbancut A, Barrouillet MA, Maury-Brachet R, Boudou A, Dorfman P, Cambar J. Mechanistyczne Podejście do Wpływu Wysokich Rozcieńczeń Kadmu w Ochronie przed dawkami Cytotoksycznego Kadmu w Strukturach komórkowych Kanalików Nerkowych. Międzynarodowa Grupa Badająca Efekty Bardzo Niskich Dawek i Wysokich Rozcieńczeń, 1993 Spotkanie Giri, BHJ, Kwiecień, 1994, 83, 84-100 Materialne stężenia kadmu, mają silny toksyczny wpływ na kanaliki nerkowe. Wstępne użycie roztworu kadmu 40X i późniejsza ekspozycja na materialne stężenia tego pierwiastka, doprowadziła do znaczącej redukcji zniszczeń zaindukowanych przez kadm.