BADANIA HOMEOPATII – 7
Część 7 cyklu poświęconego badaniom naukowym homeopatii, autorstwa Roberta Medhursta, z kolejną dawką przykładów studiów na ludziach, zwierzętach oraz badań in vitro.
Od czasu do czasu, w różnych częściach świata, rządowe organy nadzorujące dobro terapeutyczne, nawoływały do ustanowienia solidnej bazy ewidencyjnej, mającej usprawiedliwić wykorzystanie różnego rodzaju interwencji terapeutycznych. Wnioski te po części przyczyniły się do powstania ogólnoświatowego trendu, określanego mianem „medycyny opartej na dowodach”. W chwili obecnej, ma to wpływ na wszelkie rodzaje interwencji terapeutycznych; urządzenia, procedury oraz leki, w celu zapewnienia, że ich użycie oparto na rygorystycznych, wzajemnie weryfikowanych i potwierdzonych przez kontrolowane próby placebo, dowodach. Trend ten nie pominął również homeopatii i aby zapewnić czytelnikom dostęp do aktualnych rezultatów na tym polu, przedstawiamy kolejną część z cyklu naukowych badań homeopatycznych.
Badania na Ludziach
1. Oberbaum M, Schreiber R, Rosenthal C, Itzchaki M. Leczenie Homeopatyczne w Medycynie Ratunkowej, analiza serii przypadków. Homeopathy, 2003, 92, 44-47. W tym badaniu, 15 osób z urazami ortopedycznymi oprócz standardowej opieki medycznej, poddano również leczeniu homeopatycznemu. Skutki leczenia były oceniane po upływie 24 godzin. Wszystkim pacjentom początkowo podano Arnica 200C, a stan lękowy był leczony za pomocą Aconite, Opium, Ignatia lub Arsenicum album, wszystkie w potencjach 200C. Po upływie 1 dnia od podania leków, większość pacjentów zgłaszała zmniejszenie bólu i niepokoju. 48 godzin po podaniu, pacjentom zaaplikowano indywidualizowane remedia homeopatyczne. Podczas wypisu ze szpitala, 67% pacjentów oceniło leczenie homeopatyczne, jako pomyślne.
2. Kneusel O, Weber M, Suter A. Żel Arnica montana, w Osteoartrezyzmie Kolana: otwarta, wieloośrodkowa próba kliniczna. Advanced Therapies, 2002, Wrzesień-Październik, 19, 5, 209-18. W tym niekontrolowanym badaniu, 79 osobom skarżącym się na delikatny bądź umiarkowany osteoartretyzm kolana, podano żel zawierający Arnikę i poproszono o stosowanie go dwa razy dziennie. W 3 i 6 tygodniu leczenia zbadano poziom bólu, sztywność i sprawność czynnościową kolana. W obu badaniach wykazano znaczne zmniejszenie bólu oraz sztywności, a także wyraźną poprawę sprawności czynnościowej stawu.
3. Maronna U, Weiser M, Klein P. Porównanie Efektywności i Tolerancji na preparat Zeel i Diclofenac w Doustnym leczeniu Gonartrozy. Biological Medicine, 2000, 29, 3, 157-158. Diclofenac, niesteroidowy lek przeciwzapalny, jest środkiem powszechnie stosowanym w chorobach reumatycznych. Skutki działania leku porównywano z preparatem Zeel, kompleksowym środkiem homeopatycznym, na grupie 121 osób cierpiących na gonartrozę. Próbę zaplanowano jako randomizowane, podwójnie ślepe, aktywnie kontrolowane badanie równoległe. Ocenę nasilenia bólu, sztywności i sprawności czynnościowej, wykonano w 2, 4, 6 oraz 10 tygodniu po podaniu leków. pod koniec 10 tygodnia, nie zaobserwowano statystycznych różnic w wynikach obu sposobów leczenia. Zarówno kompleksowy środek homeopatyczny, jak i podany lek, okazały się równie skuteczne w leczeniu gonartrozy.
4. Weiser M, Gegenheimer LH, Klein P. Randomizowane Badanie Równoważne Porównujące Skuteczność i Bezpieczeństwo Stosowania Luffa comp.- Aerozolu do Nosa, z Aerozolem Cromolyn Sodium w Leczeniu Sezonowego Alergicznego Nieżytu Nosa. Forschende Komplementarmedizin, 1999, 6, 142-148. W tej próbie, 146 pacjentom cierpiącym na katar sienny podano preparat Luffa comp.- Aerozol do Nosa (homeopatyczny produkt złożony) albo Spray Cromolyn Sodium (lek farmaceutyczny powszechnie stosowany przy katarze siennym). Wyniki próby były oceniane pod względem jakości życia pacjentów i w przypadku obydwu leków stwierdzono remisję choroby, która nastąpiła szybko i miała trwały charakter.
5. Kayne S. Pilotażowe Badanie Dotyczące Postrzeganej Efektywności Remediów Homeopatycznych Dostępnych Bez Recepty (OTC) w Brytyjskich Aptekach. Journal of the Royal London Homoeopathic Hospital NHS Trust, 1997, Styczeń 23-24, 90-94. 1000 kwestionariuszy rozesłano do 8 aptek w UK, zwracając się z prośbą o rozdanie ich klientom. W kwestionariuszach zapytano klientów, czy uważają leki homeopatyczne OTC za efektywne w leczeniu schorzeń, na które zostały kupione. Na badanie odpowiedziało 257 użytkowników a podsumowane rezultaty wykazały, że 83% respondentów czuło się lepiej po zażyciu produktów homeopatycznych.
6. Schroder D, Weiser M, Klein P. Efektywność Homeopatycznego preparatu Crataegus w porównaniu z terapią zwyczajową w Umiarkowanej Niewydolności Serca: Wyniki Obserwacyjnych badań Kohortowych. European Journal of Heart Failure, 2003, Czerwiec, 5, 3, 319-26. W trakcie nie randomizowanych badań kohortowych, 212 osobom cierpiącym na umiarkowaną niewydolność serca, podano Cralonin, homeopatyczny produkt złożony, lub kombinację inhibitora ACE i leku moczopędnego (terapia medyczna tradycyjnie stosowana w tej jednostce chorobowej). Obydwa produkty okazały się podobnie efektywne w leczeniu schorzenia.
7. Itamura R, Hosoya R. Leczenie Homeopatyczne japońskich pacjentów z nieustępliwym Atopowym Zapaleniem Skóry. Homeopathy, 2003, 92, 108-114. W tym niekontrolowanym badaniu, 17 pacjentów cierpiących na nieustępliwe atopowe zapalenie skóry, poddało się zindywidualizowanej terapii homeopatycznej, obok wdrożonego już leczenia farmakologicznego. Terapia była rozciągnięta na okres 2 lat i 7 miesięcy. W obiektywnej ocenie, jak również subiektywnej ocenie pacjentów, wszystkie osoby odczuły ponad 50% poprawę pod koniec terapii.
Badania In Vitro
1. Chirila M, Hristescu S, Manda G, Neagu M, Olinescu A. Wpływ Substancji Rozcieńczanych przez Wstrząsanie, na Ludzkie Limfocyty i Granulocyty PMN in Vitro, Stymulowane za pomocą Phytohaemagglutinin (PHA) i Zymosin Opsonised (ZO). Berlin Journal on Research in Homoeopathy, Sprawozdanie z Kongresu, 1991, Czerwiec, 1, 3, 166-167. Limfocyty krwi obwodowej pobrano od pacjentów z udokumentowaną alergią na produkty pszczele (Grupa 1) oraz od pacjentów z obniżoną odpornością (Grupa 2). Komórki zostały inkubowane na podłożu hodowlanym uzupełnionym o próbkę kontrolną roztworu wody lub różne homeopatyczne potencje jadu pszczelego (dla komórek z Grupy 1) oraz kortyzon (dla komórek z Grupy 2), a następnie sztucznie rozmnożone. Namnażanie się komórek z Grupy 1 zostało zahamowane przez potencje jadu pszczelego, co wskazuje na mozliwą użyteczność tych remediów w leczeniu alergii na produkty pochodzenia pszczelego. Efekty wywołane przez potencje kortyzonu na komórki z Grupy 2, wahały się od stanu stymulacji, do zahamowania rozwoju.
Badania na Zwierzętach
1. Chakrabarti J, Biswas SJ, Khuda-Bukhsh AR. Cytogenetyczne Efekty Zastosowania Ultradźwięków na Myszach i ich Modulacje przy wykorzystaniu Aktynomycyny D oraz leku Homeopatycznego, Arnica 30. Indian Journal of Experimental Biology, 2001, Grudzień, 39, 12, 1235-42. Myszy poddano działaniu ultradźwięków i zbadano, jaki efekt wywarły one na zwierzęta, po podaniu preparatu Arnica 30 lub Aktynomycyny D. Działania te oceniono w oparciu o parametry takie, jak aberracje chromosomowe, indeks mitotyczny, anomalie nasieniowodów i mikrojądrowe erytrocyty. Wszystkie te parametry wykorzystano w ocenie komórkowych i subkomórkowych uszkodzeń, jakie u myszy spowodowały ultradźwięki. W porównaniu z grupą kontrolną, myszy którym podano preparat Arnica 30, w wyraźny sposób zredukowały skutki wpływu ultradźwięków, co wskazuje na zdolność preparatu Arnica 30 do zapobiegania komórkowym i subkomórkowym uszkodzeniom, wynikającym z tego rodzaju urazów fizycznych.
2. Oberbaum M, Weissman Z, Bentwich Z. Leczenie Mysiego SLE przez Izoterapię Idiotypową. Berlin Journal on Research in Homoeopathy, Sprawozdanie z Kongresu, 1991, Czerwiec, 1, 3, 168. Wykorzystując wiedzę, że Toczeń Rumieniowaty Układowy (SLE), jest wywoływany przez idiotyp anty-DNA 16/6, przygotowano z tego materiału homeopatyczne potencje i podano je myszom cierpiącym na SLE. W porównaniu z grupą kontrolną, 100% myszy którym podano potencję 30X idiotypu, pozytywnie zareagowało na leczenie.
3. Herkovits J, Perez-Coll CS. Czy Potencjonowane Mikrodawki Kadmu, mogą zmienić Toksykologiczne Działanie tego Metalu Ciężkiego? Berlin Journal on Research in Homoeopathy, Raport z 4Sympozjum Giri, 1991, Czerwiec, 1, 3, 171. Embriony ropuchy wystawiono na działanie Cadmium, w potencjach 4X, 8X i 10X. Zaraz potem, albo po upływie 24 godzin, embriony zostały poddane działaniu (normalnie śmiertelnego) równoważnika roztworu kadmu 1mg/l. Zarówno w przypadku natychmiastowej, jak i opóźnionej ekspozycji, potencje cadmium wywołały statystycznie istotny efekt ochronny przed działaniem roztworu kadmu.