Badania naukowe (cykl comiesięcznych artykułów)aa

BADANIA HOMEOPATII - 1

Homeopata Robert Medhurst prezentuje roczny cykl artykułów opisujących badania potwierdzające skuteczność homeopatii. Tym razem skupia się na Paradoksalnych Efektach Leków i Zjawisku Hormezy. Cykl artykułów publikowany jest za zgodą autora. oryginalna tresć znajduje się na stronie hpathy.com/author/robert-medhurst/

Swego czasu zapytano prominentnego naukowca medycznego i uznanego krytyka Homeopatii, co by zrobił, gdyby zaprezentowano mu rezultaty próby klinicznej dowodzącej, że homeopatia rzeczywiście działa. Odpowiedział: „Zaplanowałbym kolejną próbę”.

Przez ostatnie 70 niezwykłych lat, w bliższych i dalszych zakątkach świata, ludzie zajmujący się dziedziną Homeopatii, byli atakowani przez swoich medycznych kolegów po fachu, zaczepkami typu „Pokaż nam swój dowód!”. Ten dowód był obecny już od jakiegoś czasu. Mniej więcej przez ostatnie 50 lat przeprowadzono dużą ilość prób na tych lekach, wiele z nich podwójnie ślepych, a większość z wykorzystaniem próbek placebo. Pod pewnymi względami mądrze byłoby spojrzeć sceptycznie na próby kliniczne same w sobie, szczególnie jeśli weźmiemy pod uwagę komentarz kanadyjskiego epidemiologa, Davida Mohera, zamieszczony w piśmie Lancet, jakiś czas temu. Stwierdził on, że w próbach klinicznych, przeprowadzonych na lekach ortodoksyjnych, rezultaty w niektórych przypadkach mogły być zawyżone nawet o 50%. Pomimo trudności metodologicznych, związanych z próbami klinicznymi i homeopatią, wobec braku jakichkolwiek innych obiektywnych czynników oceny, próby kliniczne są jednak najprawdopodobniej jednymi z najlepszych środków, jakimi dysponujemy.

Jest to pierwszy z serii artykułów który próbuje przyjrzeć się pracy wykonanej na tym polu. Zanim jednak o niej napiszę, pomyślałem, że dobrze byłoby wspomnieć na temat nieklinicznych obszarów wiedzy, które również dostarczają całkiem solidnych dowodów na skuteczność środków homeopatycznych. Poniżej zamieściłem kilka najbardziej wartych uwagi.

 

PARADOKSALNY EFEKT LEKÓW

Interesujące spojrzenie na homeopatyczny efekt sam w sobie, tzn., że małe ilości konkretnych substancji, mogą być wykorzystane w celu leczenia symptomów wywoływanych przez większe ilości tych samych substancji, zapewniają obserwacje działania niektórych leków. Oto kilka przykładów:

• Digoxin, normalnie wykorzystywany w leczeniu arytmii, podany w dużych dawkach, spowoduje arytmię serca.¹
• Nowokaina – działająca znieczulająco w niskich, terapeutycznych dawkach – w większych dawkach stymuluje aktywność neurologiczną.²
• Dodatkowe dawki środka anestezjologicznego, który właśnie wywołał narkozę, podane podczas tej narkozy, będą jej przeciwdziałać.³
• Kawa była wykorzystywana jako środek kliniczny, uspokajający hiperkinetyczne dzieci.⁴
• Sole jodyny wykazują zdolność stymulowania aktywności tarczycy w dawkach terapeutycznych, a w dawkach zwiększonych powstrzymują jej aktywność.⁵
• Roztwór 0,5% azotanu srebra, jest wykorzystywany do wypalania tkanki z nadżerek, kurzajek itp., jednak roztwór mocniejszy niż zastosowany, uśmierci i w efekcie zniszczy tkankę.⁶

Poza tym, wszyscy świetnie zdajemy sobie sprawę, z zastosowania amfetamin (normalnie wykorzystywanych jako stymulanty), które są stosowane w leczeniu dzieci z ADHD, a także radioterapii (promieniowanie jak wiadomo powoduje raka), w leczeniu nowotworów.

 

HORMEZA

Zmieńmy temat i zapomnijmy na chwilę o skutkach stosowania leków. Hormeza jest nazwą, jaką nadano gałęzi wiedzy zajmującej się efektami stymulującymi, wywoływanymi przez niskie dawki potencjalnie toksycznych substancji. Większość prac w tym zakresie przeprowadzono w USA, w latach 60. i 70., XX wieku i niestety, w wielu przypadkach, wykorzystano testy na zwierzętach. W jednym z nich - eksperymencie zaprojektowanym aby stwierdzić, czy niskie dawki mają jakiś wpływ na retencję oraz szybkość eliminacji toksyn z systemów biologicznych – szczurom podano duże dawki bezwodnika arsenu i podzielono na grupy kontrolne oraz testowe. Grupom testowym podano homeopatyczne roztwory bezwodnika arsenu, a grupy kontrolne otrzymały wodę, którą przygotowano taką samą, homeopatyczną metodą rozcieńczania roztworu. Grupa testowa wykazała wyższy poziom eliminacji toksyn i znacząco niższy poziom retencji arszeniku.⁷ W innym z tych eksperymentów, dowiedziono że azotan srebra (który w wysokim stężeniu molekularnym, jest znany z właściwości spowalniania wzrostu sadzonek pszenicy), może być czynnikiem stymulującym wzrost sadzonek pszenicy, kiedy jest zastosowany w stężeniu 1:10 do minus 24M.⁸ Przy takim stężeniu, żadna część azotanu srebra nie jest obecna w roztworze. Eksperyment powtarzano przy różnych okazjach, z takim samym rezultatem.

Kolejny z opisywanych eksperymentów, dotyczył wpływu wywołanego przez różne rozcieńczenia jadu kobry, na kawałek wyizolowanego mięśnia serca. Przy roztworze o rozcieńczeniu 1:15 000, jad kobry spowodował zatrzymanie kurczenia się tkanki serca. Wraz ze zwiększaniem stopnia rozcieńczenia, ten efekt został zastąpiony przez stopniowo zanikającą arytmię, aż do momentu, gdy rozcieńczenie osiągnęło 1:150 000, co spowodowało stymulację efektu kurczenia się tkanki serca.⁹ Jad kobry jest znany w homeopatii pod nazwą Naja Tripudians i wykorzystuje się go, kiedy reszta obrazu symptomów pacjenta również się zgadza, w leczeniu arytmii serca i zmniejszenia frakcji wyrzutowej.

 

Teksty źródłowe:

1. IMS Publishing, Mims Annual, 1988, 2-111
2. Wilder, J. The Law of Initial Value in Neurology and Psychiatry, J Nervous and Mental Dis, 125, 1957, 73-86.
3. Ibid.
4. Schnakenberg, R. Caffeine as a substitute for Schedule II Stimulants in Hyperkinetic Children, Am J Psychiatry, 130, 1973, 796-798.
5. Starling and Lovett Evans, Principles of Human Physiology, 14^th Ed, J&A Churchill, London, 1988, 1492.
6. Howell J. A., Silver Nitrate and Sulfamylon in the Treatment of Burns, North Carolina Medical Journal, 29, 1968, 280-283.
7. Cazin, J. C., et al, Influence of Several Physical Factors on the Activity of Ultra Low Doses, Ultra Low Doses, Taylor and Francis, London, 1991, 69-80.
8. Pongratz, W., Highly Diluted Agitated Silver Nitrate and Wheat Seedling Development- Effect Kinetics,Fundamental Research in Ultra High Dilution and Homoeopathy, Kluwer Academic Publishers, Boston, 1998.
9. Buecherl and Buckley, Venomous Animals and their Venoms- Volume 2, page 14, 1971, Academic Press, New York.